Na lang wachten is het eindelijk zover: het verhaal van Twilight vanuit Edward’s perspectief. In Midnight Sun krijgen we zijn donkerste verlangens, dorst en herinneringen van zijn familieleden te zien.
Gedachten lezen
Hoewel we al wisten dat Edward een speciale gave heeft, dit boek maakt dat heel duidelijk. Vanaf de eerste pagina reageert Edward op de gedachten van de mensen om hem heen. Het geeft een nieuwe draai aan de verhaallijnen die we al kenden, maar in het begin is het wel erg veel.
Het veroorzaakt ook plot holes. Edward is gefascineerd door de gedachten van Bella’s ouders, omdat ze beiden opvallen op hun eigen manier. Waar Renee enorm luid is, heeft Charlie alleen gevoelens en herinneringen, maar geen volledige zinnen. Waarom noemt hij dit nooit bij Bella? In alle gebeurtenissen van de originele boeken van De Twilight Saga bespreken ze regelmatig dat Edward haar niet kan horen, maar Jaspers gave wel effect heeft. Dit zou een perfect moment zijn om de verschillen met haar ouders’ gedachten te noemen.
Omdat dit boek later is geschreven, heeft Meyer nieuwe en interessante draaien moeten verzinnen om een nieuw verhaal te creëren dat lezers boeit. Dit werkt best goed, maar soms (zoals met de plot holes die eerder zijn genoemd) slaat het de plank nét mis. Dit kan natuurlijk opgelost worden door meer boeken in de saga te schrijven – en Meyer heeft bevestigd dat er meer boeken wachten om uit te komen.
Granaatappelzaadjes
Iets dat Meyer heeft verbeterd, is de symboliek van de afbeelding van de cover. Voor het eerste boek in de Twilight serie was een appel gekozen maar de betekenis van de appel werd niet duidelijk in het verhaal. Volgens Meyer zelf staat het voor de verboden vrucht in Genesis, de vrucht met de kennis van goed en kwaad. Deze uitleg is logisch (al wordt nergens in de Bijbel gezegd dat de vrucht een appel was), maar ik moest nog steeds naar de FAQ op haar website om uit te zoeken waarom die appel er nou was.
Voor Midnight Sun is de afbeelding beter aan het boek gekoppeld. Edward blijft het beeld van een Griekse mythe rondom een granaatappel in zijn hoofd houden. Wanneer Hades Persephone kidnapt om zijn vrouw te worden in de onderwereld, eet ze granaatappelen. Jammer genoeg kan je de onderwereld niet meer verlaten nadat je iets gegeten hebt. Voor Edward voelt het alsof hij Bella granaatappelzaadjes blijft voeren om haar in zijn “onderwereld” te houden.
Maar de mythe zegt eigenlijk dat Persephone de zaadjes vrijwillig at, wat betekent dat Bella ook vrijwillig in Edwards wereld blijft. Dit komt nooit in Edward op, maar geeft de symboliek een diepere laag als je de originele mythe kent. Hoe dan ook is de granaatappel op de cover onderdeel van het verhaal, in tegenstelling tot de appel in Twilight.
Oordeel
Meyer heeft een fijne toevoeging aan de saga gemaakt met Midnight Sun. Het verhaal is hetzelfde, maar we krijgen meer te zien van onze favoriete vampiers. Meer achtergrond van Carlisle en Edward, maar ook meer uitleg over hoe Rosalie Emmett heeft gevonden. Dit kijkje in de familie is een welkom nieuw stukje van het Twilight universum dat we kennen.
Ook al is Edward er van overtuigd dat hij een monster is, mijn hart gaat naar hem uit. De manier waarop hij beschrijft dat Bella zijn zon in een eindeloze nacht is, is prachtig – ook al zou ik eigenlijk Meyer daar de credits voor moeten geven, nu ik erover nadenk. Ik zou willen dat hij een beetje beter over zichzelf zou denken, en ik zou het geweldig vinden om een boek vanuit Edward te lezen nadat Bella een vampier is geworden – om te zien of hij dan eindelijk gelukkig is. Want we weten allemaal dat hij het verdient.