Bereid je voor op ijzig koude rillingen als je van plan bent om 13 Minuten van Sarah Pinborough te lezen, en niet alleen omdat het gaat over een meisje dat midden in de winter bijna in een rivier verdrinkt. Laat het verhaal van deze tienermeisjes je onder water trekken …
Over het verhaal (geen spoilers)
Het boek draait om Natasha, haar voormalige beste vriendin Rebecca, en de huidige it-girls Jenny en Hayley. Als de nummer één it-girl krijgt Natasha alle aandacht die ze nodig heeft. Maar na haar ongeluk kan ze zich niet herinneren wat er is gebeurd voordat ze in het ijskoude water zwom.
Natasha verdronk bijna in een ijskoude rivier en was klinisch dood gedurende 13 minuten. Met haar geheugenverlies is het onmogelijk te achterhalen hoe ze in het water terecht is gekomen. Of niet?
Ze maakt opnieuw contact met Rebecca, die graag hun vriendschap voortzet. Samen proberen ze erachter te komen wat er is gebeurd en wat de rollen van Jenny en Hayley waren bij dit ongeluk. De vraag is, willen ze het echt weten?
Over het boek
13 Minutes beschrijft de gedachten en gevoelens van tienermeisjes op verschillende manieren. De lezer leert over Becca op de standaard manier waarop de meeste boeken zijn geschreven, maar krijgt alleen een kijkje in Jenny en Hayley via hun smsjes. Natasha’s wereld is voor ons beschikbaar via een dagboek, en dan zijn er nog de transcripties van ondervragingen door de politie, die probeert te achterhalen of het een ongeluk was of niet.
Deze verandering in communicatiemethode maakt heel duidelijk wie we op dit moment volgen. In sommige boeken duurt het even om erachter te komen wiens perspectief gebruikt wordt voor het huidige hoofdstuk, maar Pinborough maakte dit heel gemakkelijk voor ons.
Het hoofdthema van 13 minuten is vriendschap en vertrouwen. Kun je je vrienden vertrouwen? Hoe ver zou je gaan om een vriendschap te verbreken? Pinborough geeft ons een kijkje in de groepsdynamiek van tieners, die ik een beetje herken uit mijn eigen tijd als tiener. Niet het gedeelte over ‘probeerden ze hun vriend te vermoorden of niet?’, natuurlijk.
Oordeel
In het begin had ik problemen met dit boek. Het eerste deel trok mijn aandacht niet, waardoor het moeilijk was om door te lezen. Er waren zoveel dingen die me dwars zaten, maar doordat ik wilde weten wat er was gebeurd bleef ik lezen. Eindelijk werd het beter en kon ik het niet meer wegleggen. Maar dat compenseert niet de fouten en vervelende elementen van het boek, die door het hele boek bleven komen.
Het eerste waar ik echt last van had, was dat namen voortdurend door elkaar werden gehaald. Ik snap gewoon niet hoe de schrijver EN een team van redacteuren deze fouten niet zien, terwijl ik dat wel doe. En het was niet slechts één keer, maar meerdere keren door het hele boek. Oké, ik heb een vertaling gelezen, dus daar kunnen fouten zijn gemaakt, maar toch. Verwissel geen namen. En als je dat wilt voorkomen, kies dan geen namen die erg op elkaar lijken (zoals Hannah en Hayley).
In het begin was het moeilijk om erin te komen, maar uiteindelijk werd het echt goed. Houd daar rekening mee als je het zelf leest en ook worstelt met het eerste deel.
Het tweede vervelende dat ik wil noemen, is dat ik tijdens de smsjes tussen Jenny en Hayley bleef denken “tieners schrijven niet zo”. Dit geldt ook voor het dagboek van Natasha. Het voelde gewoon niet echt aan, zoals bijvoorbeeld de chatgesprekken tussen Maddy en Olly in Alles Wat Je Lief Is. Het dagboek was meer een verklaring over wat er na het ongeval was gebeurd dat je aan de politie zou geven, dan iets persoonlijks dat je kan helpen je geheugen terug te krijgen.
Maar het motief van de dader(s) is erg goed, en tijdens het lezen begon ik uit te zoeken wat er gebeurde, samen met Natasha en Rebecca. Op hetzelfde moment als de hoofdpersonen dacht ik “dat slaat nergens op”, en ik denk dat dat me uiteindelijk echt heeft aangetrokken. Het voelde alsof ik deel uitmaakte van het team, dus ik wilde doorgaan.
Dit is de eerste combinatie van YA en thriller die ik las, en Pinborough maakte er een leuke ervaring van. Sommige dingen zouden beter kunnen zijn geweest, sommige dingen zouden in de war kunnen zijn geraakt tijdens het vertalen, maar over het algemeen was het een meeslepend verhaal. Om echt in de stemming te komen, raad ik aan het in de winter te lezen!
